Wytyczne dla autorek i autorów

Przypisy  

Stosujemy przypisy dolne według następującego schematu:  

– w przypadku książki:  

inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł dzieła (kursywą), tłumacz (jeśli dzieło jest tłumaczeniem),  wydawca, miejsce i rok wydania, numer strony której dotyczy przypis 

np. S. Venturi, D. Scott Brown, S. Izenour, Uczyć się od Las Vegas. Zapomniana symbolika formy  architektonicznej, przeł. A. Porębska, Wydawnictwo Karakter, Kraków 2013, s. 68.

– w przypadku pracy zbiorowej:  

tytuł dzieła (kursywą), inicjał imienia i nazwisko redaktora, wydawca, miejsce i rok wydania, numer  strony  

np. The design history reader, red. G. Lees-Maffei, R. Houze, Berg, Oxford, New York 2010, s. 91. 

– w przypadku pracy będącej częścią większej całości:  

inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł dzieła (kursywą), [w:] tytuł całego opracowania (kursywą),  inicjał imienia i nazwisko redaktora, wydawca, miejsce i rok wydania, numer strony

np. J. Jacobs, Śródmieście jest dla ludzi, [w:] Chwała miasta, red. B. Świątkowska, Fundacja Bęc  Zmiana, Warszawa 2012, s. 115.

– w przypadku artykułu w czasopiśmie:  

inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł artykułu (kursywą), tytuł czasopisma (w cudzysłowie), numer,  rocznik, strona. 

np. P. Korduba, Ludowość – leitmotiv polskiego wzornictwa, „Herito”, nr 24/2016, s. 128.

– w przypadku strony internetowej:

inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł materiału (kursywą), tytuł strony (w cudzysłowie), adres  strony, data dostępu 

Ł. Najder, Trzeba zabić ten dedlajn, „Dwutygodnik”, http://www.dwutygodnik.com/artykul/7068- trzeba-zabic-ten-dedlajn.html, dostęp: 18 maja 2017.

Tytuły prac cytowanych po raz pierwszy podawane są w przypisie w pełnym brzmieniu, wraz z  nazwą wydawnictwa, miejscem i rokiem wydania. Przy ponownym cytowaniu pracy danego autora  używamy zapisu skróconego używając skrótu „op. cit.” (jeśli w pracy pojawia się tylko jedno dzieło  danego autora) lub początku tytułu zakończonego wielokropkiem (jeśli cytujemy więcej niż jedno  dzieło danego autora). Np. 

Korduba, op. cit., s. 130.

Korduba, Ludowość…, s. 130.

Cytując dzieło z poprzedniego przypisu, stosujemy skrót „Ibid.”. Gdy bezpośrednio po dziele  danego autora cytujemy kolejne jego dzieło, zamiast nazwiska autora piszemy: „Idem” (w  przypadku mężczyzny) lub „Eadem” (w przypadku kobiety). 

Np. 

Korduba, Ludowość – leitmotiv polskiego wzornictwa, „Herito”, nr 24/2016, s. 128.  Ibid, s. 130.

Korduba, Ludowość – leitmotiv polskiego wzornictwa, „Herito”, nr 24/2016, s. 128.  Idem, Ludowość na sprzedaż. Towarzystwo Popierania Przemysłu Ludowego, Cepelia, Instytut  Wzornictwa Przemysłowego, Fundacja Bęc Zmiana, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2013,  s. 65.

Sparke, As Long as it’s Pink. The Sexual Politics of Taste, Pandora/Harper Collins, London, San  Francisco 1995, s. 30.

Eadem, Design. Historia wzornictwa, tłum. E. Gorządek, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2012, s.  92.  

Bibliografia  

Pracę kończy bibliografia, w której wymieniamy wszystkie opracowania i źródła, z których  korzystaliśmy. Format jest taki sam, jak w przypisach, bez podawania numerów stron. Pozycje są uporządkowane alfabetycznie według nazwiska autorki / autora.  

Redakcja tekstu  

– osoby (autorzy, twórcy, projektanci itp.) wymieniane w tekście podawane są z pełnym imieniem i  nazwiskiem, w przypisach podajemy inicjał imienia  

– cytowane w tekście i przypisach fragmenty innych prac umieszczamy w cudzysłowie (bez  kursywy); cudzysłowy powinny być polskie (dolny i górny); tekst cytowany w cytacie powinien  być ujęty w tzw. żabki (« »)  

– w tekście i przypisach tytuły książek, artykułów, utworów, filmów oraz dzieł artystycznych  zapisujemy kursywą  

– tytuły gazet i czasopism umieszczamy w cudzysłowie (bez kursywy)  

– zwroty w języku obcym – łacińskie, angielskie itp. należy zapisać kursywą